Να αναδείξουμε σε έναν χώρο απαραίτητης επίσκεψης και αισθητικής απόλαυσης, του Βασίλη Γκουρογιάννη

Έχω συναντηθεί βιωματικά με την τέχνη του πρωτομάστορα καθηγητή Θεόδωρου Παπαγιάννη πριν αρκετά χρόνια, μια συνάντηση όπως του γυμνού χεριού με το ηλεκτροφόρο σύρμα. Σήμερα ενώπιον του μουσείου καλούμαι να αποδώσω τη συγκίνησή μου με λέξεις. Αντιλαμβάνομαι το αυτονόητο, ότι πρέπει να αποφύγω τη φόρτιση της ηπειρωτικής μου καταγωγής και τη βιωματική μνήμη με τα περισσότερα και κυρίαρχα εκτιθέμενα αντικείμενα.

Όπως για το γλύπτη έτσι και για εμένα είναι εξίσου ιερά. Αντικρίζοντας λ.χ τα ψωμιά του Θόδωρου Παπαγιάννη θυμήθηκα έναν βαρύ όρκο που παίρναμε παιδιά στο χωριό όταν θέλαμε να γίνουμε απολύτως πιστευτοί: Μα το ψωμί! Αποδίδαμε στο ψωμί ιερότητα και κύρος ισάξιο της παναγίας, του χριστού, των αγίων… Υποθέτω ότι σκοπός αυτό του μουσείου δεν είναι να αγαλλιάσει εμάς τους ώριμης ηλικίας ηπειρώτες και να μας θυμίσει τα παλαιά να αποτελεί διαρκές δημιουργικό ερέθισμα για νέους ανθρώπους και για κάθε λογής και καταγωγής επισκέπτες. Θέλουμε εδώ στην άκρη της ηπείρου ένα μουσείο για τους αιώνες, για το μέλλον και όχι για το παρελθόν.

Νομίζω ότι ο Θόδωρος Παπαγιάννης το πετυχαίνει διότι στη θέα των γλυπτών μια μυστηριακή δύναμη εκπηγάζει από την ύλη και μουδιάζει τον εγκέφαλο του θεατή. Αναγνωρίζω αυτή την αέναη, χθόνια δύναμη, είναι και δική μου δημιουργική δύναμη, η χθόνια ενέργεια του ιερού τόπου της Δωδώνης. Ανά τους αιώνες κάποια χαρισματικά τέκνα της μητέρας γης γεννιούνται εδώ και γίνονται ευαίσθητοι συλλέκτες αυτής της χάρης. Εξομολογούνται μια παράδοξη επιθυμία μου, να με ξεχάσει ο φύλακας ένα βράδυ κλειδώνοντάς  με μέσα και να εγκοιμηθώ στον βαριά φορτισμένο αυτό χώρο. Το πρωί θα με βρει δωδωναίο προφήτη!

Πιστεύω βαθιά, εδώ στο χωριό Ελληνικό δεν έχουμε ένα ακόμη μουσείο αλλά ένα ορθάνοιχτο σχολείο τέχνης. Εδώ που κάποτε οι μικροί μαθητές μάθαιναν τα πρώτα γράμματα, θα εξακολουθούν άνθρωποι να διδάσκονται την υψηλή αισθητική, δηλαδή να μαθαίνουν τα τελευταία και σοφότερα γράμματα της ζωής. Οφείλουμε λοιπόν αυτόν τον χώρο να τον τιμήσουμε και να τον αναδείξουμε σε έναν χώρο απαραίτητης επίσκεψης και αισθητικής απόλαυσης.

Βασίλης Γκουρογιάννης

Νομικός-Λογοτέχνης